De ziekte van Freiberg is een blessure of aandoening in het kopje van het teenkootje. Vaak is deze aandoening zichtbaar bij de langste teen. Dit omdat deze de meeste klappen krijgt te verduren tijdens het hardlopen. Volgens onderzoek komt de aandoening meestal voor bij meisjes die ouder zijn dan 13 jaar. De ziekte van Freiberg is een synoniem voor de ziekte van Köhler II.
Waarom wij deze blessure, aandoening of ziekte uitlichten? Nou, een redactielid van NU Hardlopen heeft de ziekte van Freiberg opgelopen. Daarom geven wij samen informatie over deze vrij onbekende aandoening. Het redactielid wil de lezer informeren over zijn ervaringen over deze aandoening en over de ziekte van Freiberg.
Om gelijk met de deur in huis te vallen: Ik ben ervan hersteld en ben volledig pijnvrij. Ik kan de voet en teen nu maximaal belasten. Ik hardloop nu zelfs meerdere wedstrijden per jaar en dat gaat uitstekend!
Lees ook: Shin splints bij hardlopers
Mijn behandelingen bij de ziekte van Freiberg
- Vaak zijn behandelingen gericht op het preventief verminderen van de druk op het kopje van de klacht. Er kan bijvoorbeeld geadviseerd worden om een speciale zool aan te laten maken. Dit hielp bij mij om de pijn zeker te verminderen.
- Een sportverbod. Het klinkt hard, maar is het is wel de beste oplossing. Vaak moet er eerst een periode aan vooraf gaan, voordat er geconcludeerd kan worden of de ziekte van Freiberg niet uit zichzelf hersteld.
- Indien de ziekte van Freiberg in een vergaand stadium is, dan is een operatie vrijwel altijd noodzakelijk.
Mijn verhaal van de ziekte van Freiberg
Ik ben zelf fanatiek hardloper en beoefen de sport het liefst meerdere keren in de week. Toen ik de ziekte van Freiberg had opgelopen was hardlopen onmogelijk. Het kopje van de teen schuurde constant tegen de teen aan, waardoor er pijn (irritatie) ontstond tijdens en na het hardlopen. Als ik een paar dagen niet had gelopen zakte de pijn weer weg. Maar als ik weer begon kwam de pijn weer opzetten. Ik moet hierbij wel zeggen dat zooltjes de pijn wel verminderde, maar niet volledig weghaalde.
In eerste instantie werd er nog gedacht aan een stressfactuur in de teen. Maar na een tweede consult bij de eerste orthopeed die ik zag, werd er toch geconcludeerd dat ik de ziekte van Freiberg of wel de ziekte van Köhler II had. Hier had ik zelf op dat moment nog nooit van gehoord.
Ik heb in totaal met 6 a 7 orthopeden gesproken over mijn situatie. Uiteindelijk ben ik na 18 maanden blessureleed geopereerd aan de ziekte van Freiberg in AMC te Amsterdam. Deze orthopeed vertelde als eerste dat een operatie noodzakelijk was om de pijn en last van de teen weg te krijgen. Hij gaf me zelfs een goede hoop dat ik weer zou kunnen gaan hardlopen en sporten na deze operatie. Ik ging akkoord met een operatie en deze vond plaats in juli 2017.
Na 6 weken gips en 4 weken fietsen/wandelen, mocht ik eindelijk weer beginnen met het opbouwen van hardlopen. In mijn blessureperiode heb ik veel alternatieve hardlooptrainingen gedaan om mijn conditie op peil te houden.
Kortom, ik ben geopereerd aan de ziekte van Freiberg, succesvol geopereerd! Bij mij hebben ze de stand het teenkootje gewijzigd, waarbij het pijnlijke gedeelte niet meer schuurde tegen de teen. De stand van de teen heeft een orthopeed operatief behandeld door het teenkootje een kwartslag te kantelen. Hierdoor kwam het ‘kapotte’ gedeelte van het teenkootje aan de bovenzijde te liggen, in plaats van tegen de teen aan.
Toen eenmaal het teenkootje was gekanteld, heeft de orthopeed dit vastgezet met een 13mm schroef. Deze schroef zit er blijvend in. Indien ik hier last van krijg dan zou deze eruit gehaald kunnen worden.
In de beginfase (tijdens de opbouw) voelde de teen nogal wat stijf aan, maar het deed geen pijn meer. Ik merkte eigenlijk dat de teen steeds soepeler werd naar mate ik meer ging hardlopen. Een goede opbouw na deze blessure is wel essentieel om terugval te voorkomen.
Nu, in 2018 en 2019 heb ik geen last meer gehad van de teen. Ik merk niks van de schroef die in mijn teen zit. Het enige wat ik wel zie, is wat littekenweefsel op het geopereerde gebied.
Advies ziekte van Freiberg.
Mijn advies voor de ziekte van Freiberg is om rustig aan te doen en dat te blijven doen. Wat ik begreep van sommige orthopeden, is dat de ziekte soms uit zichzelf hersteld.
Meestal kan er pas in een laat stadium beoordeeld worden of de ziekte de Freiberg juist niet of wel gaat herstellen. Dit kan wel een jaar duren.
Uiteindelijk heeft een orthopeed bij mij twee mri-scans naast elkaar vergeleken en geconcludeerd dat er geen progressie zichtbaar was. Hij vertelde dat een zooltje goed helpt om de pijn te verminderen, maar als ik weer wilde gaan hardlopen dan is een operatie noodzakelijk.
Bij mij is de ziekte van Freiberg uiteindelijk volledig hersteld na een standswijziging van het kopje. Hardlopen gaat in 2019 goed en pijnvrij. Ik kan zelfs deelnemen aan wedstrijden.
Heb jij ook last van de ziekte van Freiberg? Laat ons hier onder jouw verhaal weten door te reageren onderaan dit bericht.
Ik heb de ziekte van Freiberg. 4 doktoren dachten dat het een gebroken voorvoet was, na de 4e dokter te hebben gezien kwam ik er achter dat het Freiberg was. Ze hebben mij stevige schoenen aangeraden, die ik toen der tijd al 3 maande. Droeg. Dit hielp niet. Hierna hebben ze mij aangeraden om gaasjes onder de desbetreffende teen te leggen. Dit hielp na 2 weken ook niet (zelfs niet tegen de pijn. Hierna hebben ze de teen aan de grote teen geplakt, om de druk te verminderen. Dit hielp redelijk, maar was niet de oplossing. Het zat vervelend en was tota niet wat ik wilde. Ze hebben me na 3 maanden een operatie voorgesteld. Op het moment van de operatie moest ik verplicht mijn huis uit en werd ik dakloos. Nu (3 jaar later) ben ik nogsteeds niet geopereerd en heb ik er steeds meer last van. Tijd om naar de huisarts te gaan en hun alles uit te leggen en er iets aan te doen.
2 jaar geleden bij mij Freiberg geconstateerd ( ben nu 73). Eerst dacht men stressfractuur. Heb aangepaste steunzolen en geen last meer. Ik wandel veel en tennis 2 a 3 keer per week.
Hallo, bij mij is ook deze ziekte geconstateerd. Op de foto’s die in het ziekenhuis zijn gemaakt is duidelijk te zien dat er een flink gedeelte van mijn teenkootje al is afgestorven..
Ik heb nu aangepaste steunzolen en moet zeggen dat dat veel helpt bij het dagelijkse bewegen zoals op mijn werk en tijdens een wandeling.
Maar uiteindelijk zou ik ook graag weer willen gaan hardlopen, iets wat ik nu al een jaar niet heb gedaan. Deze week wil ik met de steunzolen in mijn hardloopschoenen weer een voorzichtige start maken met hardlopen en hoop dat het te doen is! Wordt vervolgd …
Hallo, ik ben zelf een hardloper en ben volledig hersteld van deze blessure. Ik heb ook steunzolen en speciale zooltjes gebruikt, maar die hebben helaas niet geholpen. Hopelijk werken deze steunzolen/zooltjes wel bij u. Indien dit niet werkt is het misschien mogelijk om een operatie te ondergaan aan de standswijziging van het teenkootje. Dit heb ik zelf gedaan, met succes. Ik hardloop nu bijna twee jaar pijnvrij met een schroef in mijn teen.
Altijd goed om te horen dat er eventueel nog een optie tot opereren is en dat daarmee de pijn weg wordt genomen! Ik heb deze week weer voorzichtig geprobeerd op te starten en moet zeggen dat het redelijk gaat..